Czasu brak. No nie ogarniam! Jedno dziecko płacze, drugie po mnie skacze i – chociaż pomyślicie sobie, że to żart – mi do śmiechu nie jest. Ooochh jakie to wszystko trudne, człowiek przyzwyczaił się do odrobiny luksusu, w końcu 2-latek potrafi już chwilkę zająć się sam sobą, a tu taki klops. I od nowa „witaj…